Gol samobójczy, potocznie samobój lub swojak, to nieodłączny element piłkarskiego świata. W naszym artykule znajdziesz wszystkie najważniejsze informacje na jego temat, a także poznasz dotyczące go aktualne przepisy.
Choć żaden zdobywca bramki samobójczej nigdy nie chciał, żeby ta padła, czasem niesprzyjające okoliczności albo pech sprawiają, że futbolówka wpada do własnej bramki. Samobój to w świecie piłkarskim trudny, ale niestety ważny temat. Bo przepisy jego dotyczące zwyczajnie wypada znać. Te są dość proste, ale jest kilka zagadnień, z którymi nawet miłośnicy futbolu mogą mieć problem. Dlatego warto poszerzyć wiedzę w tym zakresie.
Gol samobójczy – czym jest popularny samobój?
Strzelenie piłki do własnej bramki w czasie trwania meczu to gol samobójczy. Może do niego dojść jednakowo w efekcie niefortunnego uderzenia, jak i przypadkowej zmiany toru lotu piłki. Efektem takiego obrotu spraw jest przyznanie gola drużynie przeciwnej. Ten błąd może dotyczyć zarówno zawodników z pola, jak i samego bramkarza. Niefortunna interwencja golkipera, który przypadkowy odbija futbolówkę do bronionej przez siebie bramki, to również gol samobójczy.
Samobóje występują również w innych grach zespołowych – poza piłką nożną, również w hokeju na lodzie, koszykówce, futbolu amerykańskim czy piłce ręcznej. Wszystkich opisane są przez odpowiednie przepisy.
Strzał „w światło bramki” a samobój
Nieco mniej oczywista sytuacja jest w momencie, gdy uderzona przez zawodnika drużyny przeciwnej piłka ociera się o zawodnika broniącego i zmienia się jej tor lotu, a następnie wpada do siatki. Wówczas sędziowie muszą określić, czy piłka strzelona przez atakującego zmierzała „w światło bramki”. Jeśli tak, mimo zmylenia bramkarza przez odbitą piłkę, gol zostaje zapisany na konto piłkarza atakującego. Jeśli jednak uderzenie było „poza światło bramki”, wówczas samobój zostaje zapisany na konto piłkarza, od którego odbiła się futbolówka.
Z tego powodu często strzelcy bramek zmieniani są w protokole pomeczowym – sędziowie dokonują wówczas analizy wideo, jeśli sytuacja była dla nich nieoczywista.
Uderzenia do własnej bramki ze stałych fragmentów gry
Koleją nieoczywistą dla wszystkich sprawą, jeśli chodzi o trafienia samobójcze, są stałe fragmenty gry. Jeśli któryś z zawodników podczas wykonywania stałego fragmentu gry (rzut wolny, rzut rożny, rzut z autu lub rzut od bramki) doprowadzi do sytuacji, że piłka wpada do jego bramki, sędzia nie może uznać tego za bramkę samobójczą. W takich sytuacjach – precyzują to przepisy – odgwizdany zostaje jedynie rzut różny dla przeciwnika. W myśl zasad piłka opuszcza jedynie plac gry przy linii rzutu rożnego, a fakt, że dzieje się to w samej bramce, nie ma wówczas znaczenia.
Samobóje zdarzają się w spotkaniach polskiej ligi i Premier League, wśród zawodników z okręgówki, jak i na mistrzostwach świata. Wszystko dlatego, że decyduje o nich przypadek i nawet najlepszy obrońca może znaleźć się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie. Niezależnie od minuty i stanu rywalizacji, bramka samobójcza zawsze podcina skrzydła drużynie, która ją straci. Wówczas odzyskanie stabilności w defensywie wymaga nieco czasu.